De zomervakantie met een gezin heeft natuurlijk niet als prioriteit om foto's te maken, maar als natuurfotograaf probeer ik wel altijd een mooi gebied te kiezen waar veel libellen en vlinders rondvliegen. Zuid Frankrijk is prachtig en met behulp van de Crossbill guides waren de Cevennes en de grand causses een logische keuze.
Hoewel ik na een uitgebreide voorbereiding erg hoge verwachtingen had, blijkt het in de praktijk wel een uitdaging te zijn om aan fotograferen toe te komen wanneer je met een baby van 10 maanden op stap gaat. De meeste foto's zijn dan ook gemaakt op korte momentjes tussendoor en een paar ochtenden waarin ik er vroeg op uit ging als mijn zoon nog heerlijk lag te slapen. Ik moest mijn ideeën en plannen wel wat bijstellen, maar mag toch zeker niet klagen met wat ik heb mogen vastleggen.
In de eerste dagen hadden we wat gebrek aan zon waardoor soorten als bronlibel niet waargenomen werden. Gelukkig wordt je door iets minder geschikt weer wel aangezet om eens verder te kijken dan je neus lang is. Langs de rivier kwam ik op een grindbank de nimf van een sprinkhaan (vermoedelijk een blauwvleugelsprinkhaan) tegen. Het beestje was prachtig gecamoufleert en het grind is ook een fotogenieke setting om eens als ondergrond te gebruiken.
De eerste dagen zaten we in een stacaravan in Anduze, aan de oostkant van de Cevennen: ik hoopte een uitstapje naar de Camargue te kunnen maken vanuit hier, maar daar zijn we niet aan toe gekomen. Langs de rivier bij de camping kon ik op de grindbanken nog wel de koningspage vastleggen terwijl hij mineralen probeert op te zuigen in het natte grind. Daarnaast heb ik vanuit Anduze mooie bezoekjes gebracht aan de Gard, een prachtige rivier waar veel libellen bij voorkomen. Ik mocht hier de bijzondere prachtlibel (Macromia splendens) in grote vaart langs zien vliegen. Ook de bronslibel wordt vliegend waargenomen.
In tegenstelling tot alle actieve, vliegende libellen laten de tanglibellen langs de Gard zich wel vrij goed op de foto zetten. Ik kan hier op deze prachtige locatie mooie foto's maken van de kleine tanglibel. Een leuk detail is dat deze soort doorgaans groene ogen heeft, maar in het zuiden van Frankrijk komt een ondersoort voor met mooie blauwe ogen en minder zwarte tekening. Een interessant beest dus.
Wat me opviel is dat juist bij de stroomversnellingen de iberische beekjuffers zich ophielden. Deze mooie soort, die nauw verwant is aan onze eigen weidebeekjuffer, is de enige nieuwe libellensoort die ik tijdens deze vakantie heb kunnen vastleggen. In de stroomversnellingen rusten ze zelfs op stenen en maken ze duidelijk dat deze plek hun territorium is. Het mannetje op de foto hier onder markeert zijn territorium door zijn vleugels dreigend uit te klappen als er een ander mannetje in de buurt komt.
Niet alleen libellen zijn boeiend om te fotograferen op deze locaties, ook de rotsen zelf zijn soms prachtig met korstmossen begroeid en vormen zo een geschikt onderwerp voor een close-up.
Als laatste foto van deze locatie en afsluiting van de dagen in Anduze vind ik het onderstaande beeld van het mannetje oranje breedscheenjuffer erg leuk. De soort is niet bepaald zeldzaam in de Cevennen. Maar leuke foto's maken is altijd een uitdaging. Toen een mannetje besloot om een langsdrijvend blaadje als rustplaats te gebruiken in een ondiep gedeelte van de rivier had ik een leuke setting voor een foto die toch weer even anders is dan op een standaard stengeltje. De grindbodem en de reflectie van het blad zijn leuke details.
Na 4 dagen in de buurt van Anduze zijn we verkast naar het westen en hebben we op een camping bij Florac gebivakkeerd. Florac is een mooie strategische uitvalsbasis omdat het precies tussen de Cevennen en de grand Causses ligt. Vanaf Florac rijd je zo de gorge du Tarn in, de Cevennen in en de causse Mejean op. Drie verschillende biotopen met een enorme biodiversiteit. De Tarn stroomt langs de camping en is goed voor mooie libellen als de oranje breedscheenjuffer, vele tanglibellen, iberische beekjuffer en bronslibel.
Vanuit Florac heb ik in de vroege ochtend drie keer een bezoek gebracht aan een prachtig kalkgrasland: Col du Rey. Ik had deze locatie gevonden dankzij andere reisverslagen en het veld is absoluut het vermelden waard. Naast honderden uitgebloeide orchideeën stonden er nog redelijke aantallen hondskruid in bloei. Maar ook de aantallen en diversiteit in vlinders was geweldig: honderden blauwtje en parelmoervlinders vlogen er op het grote veld. Daarnaast grote aantallen dambordjes, redelijk wat dikkopjes en groot geaderd witje. Een absoluut feestje! Doordat het zo'n groot veld is kostte het me wel de volle drie ochtenden om de beste hoekjes en het beste licht te ontdekken, maar op de derde ochtend kon ik dan met veel plezier onderstaande beelden maken.
Maar niet alleen vlinders waren een mooi fotografieonderwerp op deze locatie. Honderden orchideeën waren al uitgebloeid, maar ik vond nog een prachtige bijenorchis in volle glorie. Deze orchidee heeft mijn interesse voor zijn familie opgewekt door foto's van anderen, maar ik had hem nog nooit in het echt gezien. Een klein sprongetje in de lucht dus toen ik hem zag staan, omdat de bloeitijd al redelijk op zijn eindje liep en ik ze niet meer verwacht had.
Het mooie van warme, droge gebieden in zuid Europa is dat als er ergens een kleig stukje grond is waar een plasje regenwater in blijft staan deze modder een enorme trekplijster is voor vlinders. Ik heb drinkgezelschappen gezien van zeker 50 dwergdikkopjes en van zeker 30 esparcette-, heide- en icarusblauwtjes bij elkaar. 30 fladderende blauwe dingetjes op een gele ondergrond is een prachtig en vrolijk gezicht. Als dan een bruin blauwtje zich tussen zijn blauwe familieleden (allemaal mannetjes) mengt dan heb je een mooie fotogelegenheid.
Een van de laatste dagen hebben we een bezoek gebracht aan Aven Armand, een indrukwekkende druipsteengrot. Maar nog boeiender was het landschap op de causse waar deze grot gevonden wordt: de causse Mejean. Een bijzondere moment voor mij als natuurfotograaf was het afstappen op een herder die ik met een kleine kudde schapen op de terugweg tegenkwam. Achteraf ontdekte ik met wat googelen dat ik de laatste schaapherder van de grand causse gefotografeerd had en dat er meer over hem op het web te vinden is. Zijn naam is Avesque Christian. Een fotogenieke man, zeker samen met zijn hond en kudde in het prachtige landschap.
Het landschap van de causse Mejean is ook zonder schaapherder fotogeniek: hekjes, glooiende velden en hier en daar een eenzame boom vormen een mooi decor voor de grote aantallen vlinders en orchideeën die hier in dit gebied voorkomen. Toen ik vroeg in de ochtend van een mooi vlinderveld naar een mooi graanveld met korenbloemen en klaprozen reed kon ik onderweg dit landschapje schieten. 5 minuten later sta je weer bij een ingezaaid klaverveld waar volop allerlei andere soorten bloemen bloeien.
Graag sluit ik dit reisverslag af met wat mij betreft de mooiste foto van deze vakantie. Geen libel, vlinder of orchidee, maar onze prachtige zoon Daniël. Het mag dan een uitdaging zijn om aan fotograferen toe te komen met zo'n ventje, maar bij onderstaande foto valt toch elke andere plaat in het niet?
Omdat natuurlijk niet iedereen geïnteresseert is in allerlei soorten heb ik veel foto's niet in dit reisverslag gehangen. Voor de echte liefhebbers tot slot wel een overzicht van gefotografeerde soorten: oranje getoonde soorten zijn voor mij nieuwkomers in de soortenlijst, wit getoonde soorten hebben nieuwe foto's.
Vlinders
- Koningspage
- Zuidelijke luzernevlinder
- Esparcetteblauwtje
- Zuidelijk staartblauwtje
- Turkoois blauwtje
- Klein tijmblauwtje
- Tijmblauwtje
- Spaanse parelmoervlinder
- Westelijke parelmoervlinder
- Braamparelmoervlinder
- Kleine weerschijnvlinder
- Zuidelijk dambordje
- Bretons spikkeldikkopje
- Witgezoomd spikkeldikkopje
- Groot geaderd witje
- Bruin blauwtje
- Knoopkruidparelmoervlinder
- Dambordje
- Dwergdikkopje