Het sneeuwklokje is een van die plantjes die vele macrofotografen naar buiten weet te lokken in februari. Nu het nog winter is is het heerlijk om onderwerpen te hebben die je naar buiten lokken en dit tere plantje is daar een uitermate goede reden voor. Nu heb je nog een beperkt aanbod aan onderwerpen en dus is het sneeuwklokje een mooie manier om op een rustig tempo te wennen aan het komende voorjaar. Want als alles uiteindelijk weer uitloopt, bloeit of rondvliegt is er volop werk aan de winkel voor de macrofotograaf. Lekker dus, om een beetje warm gedraaid te zijn voor je weer moet kiezen uit tientallen onderwerpen!
Ook het sneeuwklokje probeer ik op mijn eigen sfeervolle en zachte manier vast te leggen: mooie patronen in de onscherpte, goed licht en mooie kleuren. Ik kies bij het fotograferen van sneeuwklokjes doorgaans voor het einde van de dag, wanneer de bloemen mooi open staan en een veel mooier silhouet hebben dan wanneer ze gesloten zijn. En dat resulteerd dan in onderstaande beelden.
In het onderstaande beeld zie je in de onscherpte als je goed kijkt ook nog andere sneeuwklokjes. Door dwars door de vegetatie heen te fotograferen ontstaan interessante patronen in de onscherpte en een mooie afwisseling van kleur.
- Canon 70D
- Sigma 150mm 2.8
- 1/125e @ F2.8
- iso 100
De kleuren in de onderstaande foto is een mooie mix van oude herfstbladeren waar de zon door heen schijnt, het blauwige komt van reflecterende klimop bladeren en het frisse groen komt van jong uitlopend blad van het sneeuwklokje. Ik vind het een fijn kleurenpallet en voor de rust en voldoende onscherpte heb ik de camera plat op de bosbodem gelegd.
- Canon 70D
- Sigma 150mm 2.8
- 1/100e @ F2.8
- iso 100