De laatste weken vallen de ochtenden steeds in het water qua weer: steeds wat wind of bewolking, terwijl het overdag regelmatig zonnig word. Dus ben ik maar eens een avond op zoek gegaan naar een van Nederlands meest zeldzame vlinders: de grote vuurvlinder. Al twee jaar heb ik zonder succes gezocht, dus veel hoop had ik niet, maar ik wilde er weer eens lekker uit. Ik kon mijn geluk niet op toen ik daadwerkelijk een mannetje van deze ongelofelijk mooie soort tegenkwam!
Normaal gesproken ben ik van het vroege licht, maar nu ik zo lang al geen geschikte ochtend had gehad ben ik maar eens op zoek gegaan in de avond. Ik hoopte de vlinders te vinden omdat ze nog actief waren en rondvliegend natuurlijk opvallender zijn dan slapend. Maar het bleek dat ik zelfs bij ruim 20 graden en 2 uur voor zonsopkomst geen rondfladderende beesten meer kon vinden. Maar al speurend vond ik wel een dier in rust. Na een sprongetje in de lucht en een flinke adrenalinerush dacht ik het rustende dier mooi te kunnen fotograferen, maar door de warmte vloog hij toch op. Geen probleem bleek, want het was een mannetje en de helder oranje-rode bovenkant is verreweg het meest boeiend. En nadat hij opnieuw een rustplekje gezocht had ging hij nog even met de vleugels open zitten om de laatste zonnewarmte op te vangen. Een gouden moment en daarmee direct de mooiste foto die ik kon maken.
- Canon 70D
- Sigma 150mm F2.8
- 1/640e @ F2.8
- iso 100
Maar ja, als je zo'n prachtig beest gevonden hebt dan loop je natuurlijk niet direct weg. Ik heb me heel rustig gedragen en de vlinder klapte al snel zijn vleugels weer dicht om zo op zijn nieuwe plekje de nacht door te brengen. Heel kort staken de voorvleugels nog wat uit en toonde de vlinder de prachtige oranje onderkant van de voorvleugels. Het zachte licht op het riet maakt het plaatje af.
- Canon 70D
- Sigma 150mm F2.8
- 1/400e @ F2.8
- iso 100
Wanneer ik een close-up probeer te maken van heel dichtbij blijk ik toch weer iets te enthousiast en vliegt het beest opnieuw op. Hij land op een nieuwe plek, maar het licht word gauw minder en dus besluit ik om hem met rust te laten. Niet omdat ik uitgefotografeerd ben, maar ik weet nu waar hij slaapt en wil morgen ochtend terug. De voorspellingen zijn niet heel goed, maar wie weet koelt het toch nog af en kan ik morgen ochtend met zonsopkomst terug komen voor een bedauwde vlinder.
De volgende ochtend was het helaas door bewolking 's nachts erg warm gebleven en ook kwam de zon pas erg laat door de wolken heen. Maar de nieuwe locatie waar hij was neergestreken was wel in een heel mooi stukje riet met wat biezen er door. De setting vond ik zo typisch voor deze zeldzame moerasvlinder dat ik hem graag klein in beeld zet en de omgeving meeneem in het plaatje.
- Canon 70D
- Sigma 150mm F2.8
- 1/200e @ F3.2
- iso 800