Normaal gesproken ben ik niet echt een zwart-wit fotograaf: in de natuur vind ik juist de enorme kleurenrijkdom en de kwaliteit van het juiste licht zo aantrekkelijk. Maar soms loont het de moeite om de nadruk echt op het lijnenspel te leggen. Vooral bij plaatjeszwammen kunnen de lamellen een prachtig lijnenspel vormen die het goed doen in high-key zwart-wit.
Een van de klassieke paddenstoelen die prachtig te fotograferen zijn van onderen is de porseleinzwam. De hoed van dit geelwitte paddenstoeltje is grotendeels transparant waardoor het licht door de hoed heen schijnt en een prachtig licht-donker patroon geeft bij de lamellen van de paddenstoel die net even wat extra schaduw genereren. Bij dit soort beelden kies ik vaak nog steeds voor beperkte scherptediepte: hierdoor lopen de lamellen onscherp weg en ontstaat er een interessant diepteverloop in de foto.
Nog leuker wordt het als er leven in de paddenstoel rondloopt in de vorm van kleine insectjes, spinnetjes of vliegjes. Tijdens het fotograferen van een groepje porseleinzwammetjes zag ik een klein zilvervis-achtig beestje lopen en dan moet je snel handelen. De beestjes zijn niet alleen doorgaans weer erg snel vertrokken, maar ze zijn ook bewegelijk wat betekend dat je snel moet kunnen scherp stellen en snel moet kunnen afdrukken. Normaal gesproken fotografeer ik dit soort beelden met een lange sluitertijd omdat het donker is in het bos en ik ook nog eens onder een paddenstoel lig en fors overbelicht voor een high-key opname. Sluitertijden van enkele seconden zijn geen uitzondering op iso 100, maar dat gaat natuurlijk niet werken met rondkruipende beestjes. Kortom: iso fors omhoog, camera van de 2 seconden timer over gezet op burst en kijken of het lukt.
Maar hoewel de porseleinzwam met recht bekend staat als een van de meest fotogenieke paddenstoelen (de vliegenzwam wint het nog van hem in bekendheid) is deze soort zeker niet de enige paddenstoel die mooi kan zijn in close-ups. Bijna iedere plaatjeszwam kan prachtig fotogeniek worden, voornamelijk als het wat grotere exemplaren zijn die eigenlijk net over hun top heen zijn. Als de hoed een beetje om gaat krullen of gaat golven worden de lamellen ook van de zijkant zichtbaar en ontstaat er karakter. Onderstaande twee beelden van een honingzwam (volgens mij, ik ben geen expert in paddenstoelen determineren) zijn daar een mooi voorbeeld van.
