Waar ik bij de bosanemonen nog een paar mooie zonsondergangen had gehad bleken de eerste sessies met kievitsbloemen nog minder succesvol: de bloemen bleken later te bloeien dan gepland, de wind voorkwam mooie dauwvorming en een andere sessie trokken er wolken voor de zon net op het moment suprême. Rond zonsopkomst was ik al weer teleurgesteld op weg naar huis. Maar de aanhouder wint, bij de vierde keer vroeg opstaan kon ik een paar mooie beelden maken en alle beelden uit dit blog zijn dan ook van die ene sessie. Hopelijk kan ik volgend jaar na vier sessies een grotere selectie laten zien!
Een veld vol met kievitsbloemen is een prachtig gezicht. Maar zie dat maar eens goed in beeld te krijgen als fotograaf. Al snel is het rommelig en weet je niet waar je kijken moet en de open weilanden waar de bloemen groeien geven ook een uitdaging. De uitdaging is rust te creëren en een duidelijk onderwerp waar het oog naar toegetrokken word. En dat lukt beter als het licht nog rustig is, oftewel, voor zonsopkomst. En de kleuren van de kievitsbloemen komen ook best mooi uit in een mistige wereld met een koele witbalans. Ik ben dan ook best tevreden met het onderstaande resultaat.
Zodra de zon over het veld strijkt is het licht binnen enkele minuten hard en worden de contrasten te hoog. Ik houd aan deze mooie minuten eigenlijk geen goede beelden over als ik achteraf thuis de resultaten bekijk. Gelukkig besluit ik snel een hoekje te zoeken waar enkele bomen de zon een beetje blokkeren en boeiende bokeh opleveren. De planten staan hier in de schaduw, maar opnieuw geniet ik van de koele tinten van een fris bedauwd veld. De bloemen zijn zelfs subtiel berijpt op deze koude ochtend. Als de zon even tussen een gaatje door piept en een bloem in de spotlight zet kan ik onderstaande foto maken.
Nog even krijg ik kans om te spelen met de bokeh van een vroege zon die door de bomen heen breekt. Het geeft warme kleuren en het schaduwspel veranderd continu, waarbij af en toe een kievitsbloem even wat licht vangt. Als een tweede bloem in de achtergrond een mooie herhaling geeft en alles op zijn plek valt heb ik mijn persoonlijke favoriet van die ochtend te pakken.
Verandering van spijs doet eten en als het licht en het contrast harder wordt ga ik over op een grafischere aanpak. Uitermate geschikt voor zwart-wit omzettingen omdat dan echt alleen de lijnen en patronen overblijven. Kievitsbloemen komen pas tot bloem na meerdere jaren en tot die tijd zijn het erg onopvallende bloemen die zo tussen het gras wegvallen. Toch is het ook leuk van deze sprietjes eens met een grafische benadering vast te leggen.
