Elk jaar als de eerste rijp zich aandient krijg ik zin om te gaan zoeken naar een bijzondere speld in de hooiberg. Ook de afgelopen week ben ik op zoek gegaan naar kleine, bruine stokjes die zich midden tussen de vegetatie, strak tegen jonge twijgjes aan of diep in een pol pijpenstro ophouden. De kenner weet vast al waar ik op doel: winterjuffers! Kleine wondertjes in de natuur die met hun afmeting van enkele centimeters toch stoer genoeg zijn om een lange winter te overleven dankzij anti-vries in hun lichaam.
Berijpt of ondergesneeuwd, ze kunnen het allemaal hebben, al haalt lang niet elk beestje het voorjaar. Sommigen beschimmelen, anderen worden door muizen gevonden, maar een deel hangt de hele winter min of meer op dezelfde plek stil en zal in het voorjaar de vruchten kunnen plukken van deze extreme strategie: ze kunnen zich voortplanten in de periode waarin hun concurrenten nog als larve in de sloot leven en langzaam weer op stoom komen.
Toegegeven: puur fotografisch zou het vermoedelijk slimmer zijn om op prachtig berijpte ochtenden bezig te gaan met landschappen: mist, opkomend zonnetje, een witte wereld... maar je moet doen waar je van geniet en voor mij is het wondertje van een overwinterende winterjuffer en de uitdaging van het vinden van de speld in een hooiberg absoluut genieten. Zeker als je dan twee exemplaren bij elkaar vind, iets wat me nog niet eerder gelukt was. Hieronder de resultaten van 2 ochtenden speuren en genieten tussen de winterjuffers.
In de schemer kom ik aan op locatie: het zoeken kost tijd en met het eerste licht wil je natuurlijk fotograferen. Altijd spannend: had ik niet beter voor landschapjes kunnen gaan? Wat als ik geen beestje vind? En dan spot ik twee stuks. Supergaaf, maar wel echt typisch weggestopt in hun natuurlijke omgeving. Tja, dan zou ik mijzelf niet zijn als ik ze niet ook half verstop in de foto. Een close-up is prachtig natuurlijk, maar als ze zo wegvallen in de rommelige vegetatie wil ik dat ook weer tonen. En een leuk detail is dat ik ze gevonden heb voor de zon er is, dus ik kan beelden maken met koele tinten die passen bij de berijpte setting. De warme gele tinten van de grassen maken het voor mij persoonlijk een mooi zoekplaatje.
Voor mij laat het bovenstaande plaatje goed zien hoe de beestjes overwinteren: in welk habitat, hoe goed ze zijn gecamoufleerd. Maar ik kan me voorstellen dat er ook nog fotografen kijken en niet alleen biologen. Mensen die meer geven om licht gebruik, mooie onscherpte en dat soort zaken. Gelukkig kwam de zon ook prachtig door en zijn rijp en tegenlicht een gouden combinatie: onder de juiste omstandigheden krijg je prachtige kleuren, schitteringen in de rijp en bokeh. Maak dat af met een mooie pol pijpenstro die bewoond is en je hebt het onderstaande beeld.
Nog dichter bij om al die prachtige details te bekijken? Een terechte wens natuurlijk, die rijpkristallen maken het ten slotte zo bijzonder. Een ander exemplaar zat prachtig onder de rijp en zal op zijn zachts gezegd niet heel goed om zich heen hebben kunnen kijken toen ik er met mijn macrolens bovenop kroop. Op de minimale scherpstelafstand van mijn macrolens en met een 1.6 cropfactor kom je tot voorbij 1-op-1. Vanwege gebrek aan licht is het onderstaande plaatje een focus stack van 11 beelden.
Rest mij nog om iedereen fantastische feestdagen en een prachtig 2017 toe te wensen!