Niet elk jaar is de winter geweldig (meestal niet), maar dit jaar worden we best wel verwend. En dan loop je weer tegen jezelf aan: best moeilijk in een wereld die prachtig is vanwege al dat wit dit ook nog mooi tot zijn recht te doen komen in platen. Deeltje 1 gaat over sneeuw, in deel 2 hoop ik foto's met rijp te delen.
Ik vind de witte wereld waar we soms op getrakteerd worden echt magisch mooi. In deze blog wil ik stilstaan bij het fotograferen in de sneeuw. Erg mooi, maar sneeuw levert ook altijd moeite op. Zo is er bij ons thuis wel eens wat discussie over wel of niet er met de auto op uit gaan als er een mooi pak sneeuw ligt: het is ten slotte meestal code oranje, het KNMI raadt iedereen die niet per se weg moet aan om thuis te blijven. In de praktijk kun je me dan ook wel eens bij de lokale parkvijver vinden als er sneeuw ligt omdat die te voet prima bereikbaar is. Toegegeven, kokmeeuwtjes en stormmeeuwen in een maagdelijk wit decor doen het zo slecht nog niet, maar volgend jaar toch maar eens een keer wel in de auto stappen op weg naar een mooie besneeuwde beukenlaan of willekeurig ander doel.
De truc met sneeuw en meeuwen is om het in 1 keer goed te doen: gooi 2 hele boterhammen tegelijk op het maagdelijk witte doek, want na 1 actie zit de sneeuw vol sporen, restjes en prutjes. Ik houd van wat bewegingsonscherpte in al die vleugels om de dynamiek mooi vast te leggen, dus ratelen op 1/80e van een seconde en als de sneeuw er nog een beetje uitziet ook eens wat variëren met nog langzamer of sneller.
Af en toe is het dan ook leuk om niet de 70-200, maar de 500mm te gebruiken om wat meer van die prachtige vleugelslag in onscherpte vast te leggen. Met een wat langzame sluitertijd is het een beetje prijs schieten en gaat er heel veel weg, maar soms komt er een mooi abstract resultaat uit. In onderstaande geval moest ik wel enorm fors croppen om die essentie uit de foto te halen, maar persoonlijk heb ik daar niet zo'n problemen mee en omdat er toch niks acht scherp is levert het ook geen problemen op in het eindresultaat. Onderstaande foto doet mij een beetje aan zo'n snelle aquarel van Erik van Ommen denken.
Bij het fotograferen van groepjes is het altijd goed kijken hoe de meeuwen landen. En zitten zie niet mooi verspreid dan wacht je gewoon tot er weer iemand brood komt brengen, in no-time krijg je weer andere composities aangeboden waar je mee kunt werken.
Tja, en wat doe je dan als de sneeuw weer gaat smelten en het zonnetje er zowaar door komt? Dan loop je naar het afscheidingsmuurtje van de parkeerplaats en legt je macrolens met een tussenring er achter in de sneeuw. De prachtige sporenkapsels van het gewoon muursterretje komen er mooi door heen en geven nog wat kleur in de witte wereld. De zon, smeltende sneeuw en resulterende bokeh doen de rest.
