Sneeuwklokjes zijn prachtige elegante bloempjes. En een heerlijke start van het macroseizoen omdat ze al in de tweede helft van de winter bloeien. De perfecte manier om in februari al weer lekker op je knietjes achter je macrolens te zitten. Maar als er dan ook nog eens sneeuw valt als ze al bloeien dan kan ik als fotograaf mijn geluk niet op. Een verslagje van een heel setje sessies in het veld.

Sneeuwklokjes doen hun naam eer aan. Ik vermoed dat ze vooral zo heten vanwege de witte kleur van de bloem, maar het feit dat ze soms in de sneeuw bloeien telde vast ook mee bij de naamgeving. Hoe de naam ook verzonnen is, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de blauwe reiger (voornamelijk grijs) en de zilverreiger (wit) is de naam van het sneeuwklokje uitstekend gekozen. De sneeuwklokjes zijn nog amper in bloei half februari, maar toen er 's nachts een mooi dek sneeuw viel ben ik toch gaan zoeken naar de eerste bloeiende exemplaren. En na de nodige groepen die allemaal in knop stonden vond ik een prachtig groepje klokjes die een mooie waaier van bloeiende bloempjes vormden.

De sneeuw geeft een heerlijk zachte belichting en met ruim 2 stops overbelichten krijg je dan het onderstaande tere beeld. Kwetsbaarheid en stoerheid in 1 beeld.

De uitdagingen van natuurfotografie en de bijbehorende planning

Dat fotograferen soms een uitdagende en teleurstellende hobby kan zijn hoop ik met mijn verdere ervaringen een beetje te verwoorden. Ik had op buienradar een forse sneeuwbui aan zien komen die volgens de verwachtingen rond 10 uur bij Zwolle aan zou komen. En als er een ding mooier is dan een verse laag sneeuw dan is het vallende sneeuw. Maar ja, om 10 uur 's avonds is het donker. Geen probleem, beperkingen moet je als kansen zien, dus ik met zaklampje, remote te triggeren flits en mijn hele macro uitzet om negen uur weer er op uit om sneeuwklokjes tijdens een sneeuwbui in het donker te fotograferen. Het idee van een zwarte achtergrond sprak me wel aan en eens wat anders proberen buiten je comfortzone is ook weer leerzaam.

Ik heb even de tijd en die heb ik wel nodig: compositie bepalen, flitser er schuin achter of toch recht er achter? Hoe zit het met de achtergrond. Hoe lang houd ik mijn sluitertijd en in hoeverre wil ik mijn flitslicht nog wel of niet met bestaand licht combineren. Na een half uur stoeien ben ik er helemaal klaar voor: een mooie achtergrond, een sluitertijd van 2,5 seconde met een licht overbelichte flits geeft voor mijn gevoel het mooiste resultaat. Ik ben helemaal klaar voor die sneeuwbui!

Een snelle blik op buienradar laat vervolgens zien dat de sneeuwbui zo'n 5 kilometer ten zuiden van Zwolle zo ongeveer opgelost is en met een paar mini spettertjes sneeuw maak je ook geen geweldige platen. Kortom: onverrichter zake terug naar huis.

Een dag later ligt de sneeuw er nog en word er overdag een heerlijke sneeuwbui beloofd. De bui zou om kwart over 2 over Zwolle komen. Ik had de zorg voor mijn twee (te ziek om mee te nemen naar buiten) zoons, dus kon niet weg. Maar Margreet zou om 2 uur thuis zijn uit het werk. Kortom: ik heb mijn snowboots aan, mijn regenbroek aan, volle accu, leeg kaartje, de middenkolom van mijn statief alvast horizontaal. In de startblokken, want ik wil geen minuut missen en het liefst lag ik een uurtje te vroeg tussen de sneeuwklokjes. Elke minuut houd ik buienradar in de gaten. Maar het liep wat uit op het werk. Grmlblmlmlmlmmmggr ggrr.... ggrml... Met lede ogen zie ik de sneeuw naar beneden dwarrelen.

Om half 3 is Margreet dan toch thuis en race ik naar de sneeuwklokjes. Ik pak nog net het staartje van de sneeuwbui mee en kan welgeteld 3 foto's maken voor de sneeuwbui is vertrokken. Toch blij dat ik nog net het onderstaande beeld mee kon pakken en dat ik 's avonds al het nodige had geëxperimenteerd met mijn flits.

De bui is snel voorbij, maar dat betekend natuurlijk niet dat ik uitgefotografeerd ben. De verse sneeuw ligt nu nog op de kopjes van de sneeuwklokjes, terwijl die door de wind al weer snel op de grond zal liggen. Tijd dus om eens wat close-ups te maken. Onder het mom van less-is-more fotografeer ik een tweetal bloempjes in al hun eenvoud.

De aanhouder wint

Die avond zou er weer een sneeuwbui komen, dus ik met goede moed wederom op tijd ter plekke in het donker om mijn opstelling te organiseren. Wat denk je? De sneeuwbui die om half 11 langs zou komen mist Zwolle op een haar! De volgende bui is ook onderweg, maar die kom om 1 uur 's nachts aan. Ik zie mijzelf al wachten tot 1 uur om er achter te komen dat de bui uiteindelijk oplost. Kortom, ik ben er klaar mee, ik heb twee jonge zoons en een fors slaapgebrek. Er zijn grenzen! En ja hoor, de volgende ochtend ligt er zeker 1.5 centimeter extra, dus het moet om 1 uur 's nachts toch erg mooi zijn geweest.

Niet getreurd, er komt nog een interessante fase aan want na al de vallende sneeuw stijgt de temperatuur en nog fijner: komt het zonnetje er door. Geen geklier meer met flits instellingen, maar weer lekker genieten van een laag winterzonnetje die in de smeltende sneeuw heerlijke bokeh patronen heeft. In een uurtje tijd geniet ik met volle teugen van de heerlijke omstandigheden en kom ik met een erg fijn setje beelden thuis. Toch nog een fijn gevoel overgehouden aan deze sneeuwperiode, zeker als ik in alle rust de resultaten nog eens bekijk.